BOZULAN BİZ OLDUK

Kurban Bayramını idrak edeceğiz… Nostalji kokan bir babanın kızı olarak yine babamın anlatımlarından esinlenerek başlamak istiyorum köşe yazıma… Ben ailemin tek çocuğuyum. Ve o güzel günleri, yani çocukluğumu hatırlayabiliyorum. Belki babam gibi çok kardeşli değildim. Ama babamın omuzunda uykuya dalar ve bayram sabahlarını iple çekerdim mesela…

İsmail'e koç ineli hayli bir zaman olmuştu…. Zaman su gibi akıp geçse de, bizim aklımızda donup kalmıstı. Çocuktuk ôyle psikolojimiz bozulacak diye kimsenin endişe etmediği ve yanımızda  "Allahu Ekberlerle" kesilen koyunların kanı alnımıza sürülen dönemlerdi. Bayramlık ya alınır ya da bir önceki bayram abla-abiye alınan bayramlık yıkanır bize yeni bayramlık olurdu bundan da hiç gocunmazdık.

Kimin umrundaydı markalı olması… Yeter ki giyecek bir kıyafetimiz olsundu. Yeni ayakkabı elbise alınan çocuğun gözüne uyku girermiydi hiç...

Asla!

Onunla yatardı yada vitrinin en üstüne konulurdu süs eşyası gibi….  Sabah o kıyafetler giyilip  evde bir iki tur atılır. Ardından akraba ziyaretleri başlardı. Amaç iki kuruş kapabilmekti aslında. Utana sıkıla alırdık verilen harçlığı… Gözümüzde sevinç pırıltıları, elimizde terli para ile koşar adım bakkala giderdik. Çatapat alırdık taş aramaya koyulurduk. 0 kokusu yok mu o barut kokusu halen burnumda mübarek. Derindon durucular hayatımıza girmemişti. O yüzden kurban yeddi paya ayrılırdı kesilen  her evde. Biri kendine.Altısı kesemeyene... Ve her kurban kesen evin yolunu gòzlenilirdi.

Sonra,

İsmail'e inen koç kurban edildikten çok çok sonra biz kurbanı sadece et bayramı olarak gôrür olduk.Uğur derin dondurucularda geçen seneden kalma etlerin altına istifledik bu seneki kurbanları. Alnımıza sürülen kandan çocuklarımızı uzak tuttuk.Olmayan psikolojileri bozulmasın diye..

Ama bozulan biz olduk...

Almina Besra BABAR